Ένα λάθος που επαναλαμβάνεται περισσότερο από μία φορά είναι μια απόφαση. Αυτό το είπε ο Κοέλιο αλλά θα μπορούσε να το πει και ένας ψύχραιμος παρατηρητής των γεγονότων στο δήμο Φαρκαδόνας.
Κι αυτό γιατί ο δήμος Φαρκαδόνας ίσως είναι το μόνο μη λάθος της… χάραξης των «Καλλικρατικών» δήμων του Νόμου Τρικάλων. «Συμμαζεμένος» δήμος. Ομοιογενής. Με κοινά φυλετικά χαρακτηριστικά. Με κοινή πολιτισμική παράδοση. Με την πρωτογενή παραγωγή ως κοινή οικονομική βάση. Ε… λοιπόν, αυτόν τον δήμο που θα μπορούσε να αποτελέσει το θετικό αυτοδιοικητικό υπόδειγμα για το νομό Τρικάλων και όχι μόνο, κατάφεραν να τον καταστήσουν ως το παράδειγμα προς αποφυγή. Το αίτιο και το αιτιατό, συμπυκνώνονται σε μια λέξη: φαγωμάρα.
Φαγωμάρα ανάμεσα στη Φαρκαδόνα και στην Οιχαλία.
Φαγωμάρα ανάμεσα σε πρώην αυτοδιοικητικούς και μη.
Φαγωμάρα σε παράγοντες και παραγοντίσκους.
Φαγωμάρα για το ποιο πολιτικό γραφείο θα πάρει… κεφάλι.
Φαγώματα και διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις που διαιωνίζονται στο διηνεκές…
Υπ’ αυτές τις συνθήκες συντίθεται και… αποσυντίθεται το προεκλογικό σκηνικό εν όψει των δημοτικών εκλογών από τις εξής παραμέτρους ως σταθερές και… αποσταθεροποιητικές δυνάμεις:
Πρώτη σταθερά: Μιχάλης Μπαγιώτης. Στις προηγούμενες εκλογές έφτασε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό γιατί είχε απέναντι και τον λατρευτό στην περιοχή, «Γιαννάκο» (Γιάννη Σακελλαρίου). Ωστόσο, «χώθηκε» και στην Οιχαλία (και λόγω συγγένειας εξ αγχιστείας) και από τότε μόνο προσθέτει στην προσπάθεια του να ολοκληρώσει το εγχείρημα. Έχει τις… πλάτες του μεγάλου κτηρίου της οδού Τσιτσάνη και για την ώρα φαντάζει το ακλόνητο φαβορί.
Σταθερά δεύτερη: Θανάσης Μεριβάκης. Ο πρώην δήμαρχος είναι σαν τον Μπρούς Γουΐλης στο «Πολύ σκληρός για να πεθάνει». Εκεί που αντιμετωπίζει φυγόκεντρες τάσεις στην ομάδα του και κάποιοι ίσως τον έχουν ξεγραμμένο, δείχνει έτοιμος να επανακάμψει με το δικό του… «μπαζούκας» να είναι η γνώση της ανθρωπογεωγραφίας και κυρίως η επιμονή και η διάθεση του να ξαναχτίσει συμμαχίες από την αρχή.
Σταθερή τρίτη: Λένα Χαλβατζά. Στις εποχές του παλιού καλού ΠΑΣΟΚ, δεν θα χρειάζονταν να κάνει και πολλά για να βγει δήμαρχος . Αυτό το ξέρει καλά ο παλιός δήμαρχος Γιάννης Στάμος. Ωστόσο, οι καιροί αλλάζουν. Παρότι στέλεχος πρώτης γραμμής στον δήμο Αθηναίων που λόγω προσόντων την… πήραν μεταγραφή στο Μπραχάμι, όπου είναι σαν τον δικό μας Παπασίκα, δείχνει να αντιστέκεται σε εκείνους που την προτρέπουν να το πάει «σκληρό ροκ», επιλέγοντας την οδό της εποικοδομητικής αντιπολίτευσης. Η ίδια δηλώνει παρούσα και δεν είναι λίγοι εκείνοι που την έχουν βασική στα σενάρια είτε ενός «Αντί-Μπαγιώτη» μετώπου, είτε σε ένα αμιγώς παραταξιακού μετώπου τώρα που ανεβαίνει και το ΠΑΣΟΚ.
Σταθερά Τετάρτη. ΚΚΕ. Οποίος κι αν επιστρατεύσει το Κόμμα, είναι βέβαιο ότι αυτό θα έχει αυτόνομη παρουσία στις εκλογές στην περιοχή στην οποία δεν στερείται επιρροής. Άλλωστε λίγο έλλειψε, λίγα χρόνια πριν, να γίνει εκεί ο Σπύρος Τσιοτινός ο πρώτος καθαρόαιμος κομουνιστής δήμαρχος.
Μεταβλητή πρώτη: Ο Σπύρος Αγναντής κλήθηκε να αντικαταστήσει τον αείμνηστο Γιάννη Σακελλαρίου λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του. Τον μόνο ίσως άνθρωπο που θα μπορούσε να κάνει πράξη το Ειρήνη υμίν στο δήμο. Ο ίδιος επέλεξε την τακτική της μη δήλωσης. Αποφεύγει τα ΜΜΕ και αντ’ αυτού τοποθετείται ο πολύπειρος αντιδήμαρχος Γιάννης Γεωργολόπουλος. Ο πρώην… «τελειωμένος» του αιώνιου εχθρού και νυν φίλου του Τάκη Χαντζή, λύνει και δένει στο παρασκήνιο παραμένοντας παρών στις εξελίξεις. Ο ίδιος εξέφρασε την επιθυμία, για να μην πούμε τη βεβαιότητα, για υποψηφιότητα του κ. Αγναντήαλλά αυτή στο τέλος μάλλον θα κριθεί από το ιερό κονκλάβιο της Οιχαλίας.
Η μεταβλητή της Οιχαλίας: Το πρόβλημα της Οιχαλίας έγκειται ακριβώς σε αυτό. Δηλαδή ότι είναι μεταβλητή και όχι «μπετό αρμέ» ως συνήθως. Λίγο το ο,τι « έσπασε» εκεί ο Μπαγιώτης. Λίγο το ότι ο Θανάσης Ζιώγκος για την κόρη, και ο «Ράμπο» κατά κόσμο Βαγγέλης Ζαφείρης, αισθάνονται ριγμένοι στις προηγούμενες εκλογές, λίγο ή περισσότερο ότι δεν φαίνεται το… καθαρόαιμο άλογο κούρσας που θα σαρώσει στα στοιχήματα, η απόρροια όλων αυτών είναι η Οιχαλία να μη δείχνει την ίδια αποφασιστικότητα με το παρελθόν. Μονάδες υπάρχουν και μάλιστα αξιόλογες, όπως ο Χρήστος Μπουλούμπασης. Όπως επίσης υπάρχουν και διαχρονικά ονόματα όπως αυτό του «Μαύρου» κατά κόσμο Βασίλη Σακελλαρίου, αλλά και του γιατρού Βασίλη Κακάλια, υποψηφίου περιφερειακού σύμβουλου με τον Τσιλιμίγκα που σάρωσε στην κάλπη και παραμένει μια ισχυρή εναλλακτική και για τον δήμο, όπως και δυνατοί παράγοντες του εξωτερικού, οι λεγόμενοι «Γερμανοί», όπως ο Γιώργος Σακελλαρίου (κουμπάρος του προηγούμενου) που όταν θέλουν ξέρουν να κάνουν πράξεις, αλλά το ερώτημα είναι το εξής: ποιος μπορεί να ενώσει την Οιχαλία; Τελευταία πάντως ακούγεται και το όνομα της κυρίας Εύης Σακελλαρίου συζύγου του ιδιαίτερα αγαπητού οδοντίατρου Βασίλη και νύφη του «Γιαννάκου» που ωστόσο, για την ώρα δεν λέει το παραμικρό.
Μεταβλητή δεύτερη: Ο ΣΥΡΙΖΑ και πως θα εκφραστεί. Μέσω διακριτής υποψηφιότητας ή στο πλαίσιο συνεργασίας με την ευρύτερη κεντροαριστερά;
Οι λοιπές δυνάμεις
Πέραν αυτών μια σειρά αυτοδιοικητικοί της περιοχής, όπως η Ελένη Στεργίου Μπότη, ο Γιάννης Αναγνώστου και άλλοι αναμένεται να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους.
Και ο παππούς…
Ο κραταιός «παππούς» Αχιλλέας Λιούτας που ο αείμνηστος Γιάννης Σακελλαρίου δήλωσε δημόσια ότι όφειλε σε μεγάλο βαθμό, την εκλογή του, επί του παρόντος κρατά τα χαρτιά του κλειστά, επιλέγοντας την οδό της περισυλλογής και της αναστοχασμού πριν μιλήσει, αν τελικά μιλήσει…
… Αλλά στην περιοχή ξέρουν ότι αν αποφασίσει να μιλήσει, δεν θα μιλήσει απλώς… Το νεύμα του «παππού» θα κρίνει πολλά.
Το φαινόμενο της πεταλούδας και η θεωρία του Χάους…
Το προεκλογικό σκηνικό στο δήμο Φαρκαδόνας μάλλον επιβεβαιώνει το φαινόμενο της πεταλούδας και τη θεωρία του χάους. Μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων και των συμμαχιών μπορεί να οδηγήσει σε μια εξέλιξη και σε ένα αποτέλεσμα στην κάλπη εντελώς διαφορετικό από εκείνο που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή…
Γράφει ο Λάζαρος Μάμαλης
