Ο γνωστός Τρικαλινός ποινικολόγος Απόστολος Λύτρας στο TV10.gr

Ο γνωστός Τρικαλινός ποινικολόγος Απόστολος Λύτρας στο TV10.gr

Ο γνωστός ποινικολόγος κ Απόστολος Λύτρας σε αποκλειστική του συνέντευξη στην Αθανασία Παπαδημητρίου για το TV10.gr, εξηγεί τις παθογένειες του συστήματος απονομής Δικαιοσύνης και εστιάζει στην κάθε άλλο παρά κολακευτική πρωτιά που έχει η χώρα μας, ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ε.Ε., ως προς τις καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση εντός των φυλακών.

Συνέντευξη στην Αθανασία Παπαδημητρίου

Ο κ. Λύτρας διευθύνει ένα από τα πιο «δυνατά» και άρτια στελεχωμένα δικηγορικά γραφεία στην Ελλάδα, με παροχή υψηλού επιπέδου νομικών υπηρεσιών σε φυσικά και νομικά πρόσωπα.

Το γραφείο διαθέτει ένα ευρύ δίκτυο συνεργατών, ειδικών επιστημόνων (ιατροδικαστών, ιατρών, γενετιστών, αναλυτών ψηφιακών αρχείων οικονομολόγων, φοροτεχνικών, μηχανικών, κλπ) σε όλη την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εξειδικεύεται δε στους τομείς του Ελληνικού και Διεθνούς Δικαίου και έχει αναλάβει πολλές υποθέσεις που έχουν έντονα απασχολήσει την ελληνική κοινωνία και την επικαιρότητα, αποτελεσματικά και με την καλύτερη δυνατή προσέγγιση των υποθέσεων.

Οι απόψεις του, συνεπώς, έχουν μεγάλη αξία.

Υπήρξε, δικαιολογημένα εκτιμώ, πολύ μεγάλη συζήτηση για τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα. Και μεγάλος μέρος της κοινωνίας συντάσσεται με τη γνώμη εκείνων που υποστηρίζουν ότι ο περιορισμός του εύρους των ποινών σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πολλά εγκλήματα μεταπίπτουν από κακουργήματα σε πλημμελήματα, με αποτέλεσμα να αλλάξει και ο χρόνος παραγραφής τους, συνιστά μια άλλη, ευνοϊκή μεταχείρισης του εγκλήματος. Ποια η δική σας άποψη;

Πράγματι, η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα έφερε στο προσκήνιο για ακόμη μία φορά συζητήσεις σχετικά με την αυστηρότητα των ποινών. Σίγουρα, υπάρχουν περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων για τα οποία βλέπουμε να επιβάλλεται μία ιδιαίτερα μικρή ποινή και εν τέλει να εκτίεται μία ακόμη μικρότερη ποινή, γεγονός που απογοητεύει δικαιολογημένα το κοινωνικό σύνολο. Όμως, εάν το ζήτημα το δούμε συνολικά, το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το ίδιο το σωφρονιστικό σύστημα και είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει ριζικά. Στην Ελλάδα, ο κρατούμενος αντιμετωπίζεται πολλές φορές τιμωρητικά, ενώ η χώρα μας ως ευρωπαϊκό κράτος έχει τις περισσότερες καταδίκεςαπό το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση εντός των φυλακών. Ένας από τους λόγους που υιοθετήθηκε ηεπιβολή ηπιότερων ποινώνείναι για να εξυπηρετήσει ακριβώς την ανάγκη αποσυμφόρησης τω φυλακών. Είτε με αυστηρές είτε με ήπιες ποινές, ιστορικά βλέπουμε ότι το σωφρονιστικό μας σύστημα παραμένει αναποτελεσματικό και τούτο διότι η αποτελεσματικότητα του δεν εξαρτάται πολλές φορές από το ύψος των ποινών, αλλά ενδεχομένως από την φύση των ποινών και τον τρόπο που αυτές εκτίονται.Χρειάζεται, λοιπόν, μία εκ βάθρων αλλαγή για τον πραγματικό σωφρονισμό των καταδικασθέντων, έτσι ώστε το σωφρονιστικό σύστημα να είναι αποτελεσματικό για την ίδια την κοινωνία. 

Η κοινωφελής εργασία ως ποινή, θα λειτουργήσει; Και προς ποια κατεύθυνση; Είναι αποτρεπτική του εγκλήματος; Και πόσο, σε σύγκριση με τη στέρηση ελευθερίας;

Η κοινωφελής εργασία είναι μία εναλλακτική ποινή, η οποία με τον νέο Ποινικό Κώδικα  εισήχθη ως βασική ποινή για κάποια εγκλήματα αλλά εν τέλει μέχρι σήμερα έχει ανασταλεί η εφαρμογή της. Πρόκειται για μία ποινή που δεν βασίζει στην στέρηση της ελευθερίας αλλά στην παροχή εργασίας, που είναι ακόμη πιο επωφελής για την κοινωνία. Θα μπορούσε να λειτουργήσει ιδιαίτερα αποτελεσματικά εάν στην Ελλάδα διαρθρωθεί ένα σύστημα ορθού ελέγχου και συντονισμού της κοινωφελούς εργασίας. Σε διεθνές επίπεδο έχουμε δει ότι ποινές όχι στέρησης της ελευθερίας, αλλά περιορισμού της ελευθερίας και ποινές όπως αυτή της κοινωφελούς εργασίας μπορούν να λειτουργήσουν περισσότερο αποτελεσματικά από την φυλάκιση, διότι τελικά ο καταδικασθείς σωφρονίζεται χωρίς να αποκόβεται από το κοινωνικό σύνολό και προσφέροντας παράλληλα προς την κοινωνία.

Η πανδημία επηρέασε και το χώρο της απονομής Δικαιοσύνης. Πόσο ικανοποιημένος είστε απ’ τον τρόπο με τον οποίο η πολιτεία προσέγγισε το όλο θέμα;

Η υγειονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία του κορονοϊου επηρέασε το σύνολο της κοινωνίας μας  και όπως είναι λογικό επηρέασε σημαντικά και τον δικό μας χώρο. Ως επιστήμονες και ελεύθεροι επαγγελματίες δεν λάβαμε καμία πραγματική  οικονομική στήριξη από την πολιτεία κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας όπου τα δικαστήρια έμειναν κλειστά για δύο μήνες, γεγονός που επηρέασε σημαντικά το σύνολο του δικηγορικού σώματος. Τα μέτρα προστασίας στους χώρους των δικαστηρίων είναι ελλιπή και αυτό μας ανησυχεί ιδιαίτερα καθώς τόσο οι εργαζόμενοι εντός των δικαστηρίων και οι δικαστικοί λειτουργοί όσο και οι δικηγόροι ερχόμαστε καθημερινά σε κίνδυνο για την ίδια μας τη ζωή.

Ανεδείχθησαν, πάντως, οι αδυναμίες του συστήματος. Η μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης, δεν «αποθρασύνει» το έγκλημα; Θα αντιμετωπιστεί, πότε και πως αυτή η παθογένεια;

Η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης είναι ένα χρόνιο πρόβλημα στην Ελλάδα, το οποίο βέβαια διογκώθηκε ακόμη περισσότερο μέσα στην πανδημία. Σίγουρα, η καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων και στην έκδοση των αποφάσεων, είναι μία από τις μεγαλύτερες παθογένειες του συστήματος δικαιοσύνης.  Από την άλλη πλευρά, είναι τεράστιος ο όγκος των υποθέσεων στα ελληνικά δικαστήρια και πρέπει να επισημανθεί η ανάγκη ενίσχυσης του συστήματος με περισσότερους δικαστές και εισαγγελείς και περισσότερους  δικαστικούς υπαλλήλους.

Δείτε επίσης

Νέα τροπή στην υπόθεση με το βιτριόλι – Στο μικροσκόπιο 4 πρόσωπα

Facebook
Twitter
Email
Sponsored