Η Ταυτότητα της Ημέρας

Η Ταυτότητα της Ημέρας

Η ταυτότητα της ημέρας σήμερα Τρίτη 15 Ιουνίου 2021 είναι η 166η ημέρα του έτους. Η ανατολή του ηλίου έγινε στις 06:00 π.μ. και η δύση θα γίνει στις 20:50 μ.μ..

Σήμερα είναι του Οσίου Ιερωνύμου και του Ιερού Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος, και γιορτάζουν οι Αυγουστίνος, Αυγουστίνα, Αύγουστος, Αυγούστα, Ιερώνυμος, Ιερωνύμη.

Όσιος Ιερώνυμος


Όσιος Ιερώνυμος (347 – 420)

Ένας από τους μεγάλους λατίνους εκκλησιαστικούς συγγραφείς του 4ου αιώνα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 15 Ιουνίου και η Καθολική στις 30 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Ιερώνυμος και Ιερωνύμη.

Ο Ευσέβιος Σωφρόνιος Ιερώνυμος (Eusebius Sophronius Hieronymus), όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στη Στριδώνα τής Δαλματίας (κάπου μεταξύ Κροατίας και Σλοβενίας σήμερα) περί το 347, από πλούσια χριστιανική οικογένεια. Σπούδασε γραμματική, ρητορική, φιλοσοφία και θεολογία στη Ρώμη και περί το 366 βαπτίστηκε χριστιανός. Επί περίπου είκοσι χρόνια ταξίδευε συνεχώς για να γνωρίσει τα μοναστικά κέντρα σε Δύση και Ανατολή. Ανέπτυξε πνευματικές σχέσεις με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Γρηγόριο Νύσσης, που τόνωσαν τα πνευματικά του ενδιαφέροντα για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς της Ανατολής.

Έμαθε ελληνικά και αναθεώρησε με βάση τα ελληνικά χειρόγραφα την παλαιότερη λατινική μετάφραση των Ευαγγελίων και των Ψαλμών. Δημιούργησε κύκλους χηρών και παρθένων στη Ρώμη για την προβολή τού ασκητικού ιδεώδους. Η δραστηριότητά του αυτή δημιούργησε αντιδράσεις στο εκκλησιαστικό σώμα και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρώμη και να καταφύγει στην Παλαιστίνη, μαζί με ορισμένες από τις μαθήτριές του. Επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και τα μεγάλα μοναστικά κέντρα της περιοχής. Το 386 εγκαταστάθηκε στη Βηθλεέμ, όπου η μαθήτριά του Πάουλα ίδρυσε μοναστήρι και ξενώνα για τους προσκυνητές, στο οποίο παρέμεινε ο Ιερώνυμος μέχρι το θάνατό του, που επισυνέβη στις 30 Σεπτεμβρίου 420.

Ο Ιερώνυμος αναδείχθηκε σε ακαταπόνητο μελετητή και λόγιο εκκλησιαστικό συγγραφέα, ο οποίος συνδύαζε άριστα την άσκηση με τη σπουδή. Ένα από το πιο γνωστά του έργα είναι το «Περί Επιφανών Ανδρών» («De viris illustribus»), στο οποίο παρατίθενται οι βιογραφίες 135 σημαντικών χριστιανών συγγραφέων της εποχής του. Το τεράστιο μεταφραστικό έργο του ήταν μοναδικό και εκτιμήθηκε ευρύτερα από τους ουμανιστικούς κύκλους της Δύσης. Η Δυτική Εκκλησία τον κατέταξε κατά τον 11ο αιώνα μεταξύ των μεγάλων διδασκάλων της.

Στη Δύση, ο Όσιος Ιερώνυμος είναι προστάτης των αρχαιολόγων, των βιβλιοθηκαρίων, των μεταφραστών και των μελετητών της Βίβλου.

Απολυτίκιο 

Σοφία και χάριτι κεκοσμημένος λαμπρώς, οσίως εβίωσας, εν εγκρατεία πολλή, σοφέ Ιερώνυμε· όθεν της του Σωτήρος, Εκκλησίας εδείχθης, πάμφωτος λύχνος Πάτερ, αρετών ταις ακτίσι· και νυν Χριστόν δυσώπησον, υπέρ των τιμώντων σε.

Άγιος Αυγουστίνος



Επίσκοπος Ιππώνος και από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές προσωπικότητες. Η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία στις 15 Ιουνίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν το όνομα Αυγουστίνος και Αυγουστίνα.

Ο Αυγουστίνος γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμιδίας (σημερινό Σουκ Αχράς Αλγερίας), στις 13 Νοεμβρίου 354 από μητέρα φλογερή χριστιανή, τη Μόνικα, και πατέρα ειδωλολάτρη, τον Πατρίκιο. Τις εγκύκλιες σπουδές πραγματοποίησε στην πατρίδα του, ενώ στη συνέχεια ο πατέρας του τον έστειλε στα Μάδαυρα και για ανώτερες σπουδές στην Καρχηδόνα. Ως νεαρός φοιτητής έζησε ζωή έκλυτη, από την οποία απόκτησε και κάποιο εξώγαμο τέκνο.

Στην Αφρική, έγινε οπαδός του Μανιχαϊσμού, αλλά όταν αργότερα έφθασε στο Μιλάνο, οι θερμές ολονύκτιες προσευχές της μητέρας του, η επισταμένη μελέτη των αγίων Γραφών από τον ίδιο και τα φλογερά κηρύγματα του Επισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου, έφεραν τον Αυγουστίνο στο Χριστιανισμό. Ζήτησε να κατηχηθεί και βαπτίστηκε χριστιανός μαζί με τον 15χρονο γιο του Αδεοδάτη.

Αργότερα επέστρεψε στην Αφρική, όπου δίδαξε και διέδωσε με θέρμη τον Χριστιανισμό. Μετά την κοίμηση της μητέρας του πήγε στη Ρώμη. Όταν το 391 επισκέφθηκε κάποιους φίλους του στην Ιππώνα (σημερινή Ανάμπα Αλγερίας), ο επίσκοπος της πόλης Βαλέριος, εκτιμώντας τα πλούσια χαρίσματά του, το πάθος της διδασκαλίας, αλλά και τη βαθύτατη θεολογική του γνώση, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και αργότερα βοηθό επίσκοπο. Μετά την κοίμηση του Βαλερίου τον διαδέχθηκε στο θρόνο της επισκοπής Ιππώνος το 396.

Ποίμανε με σύνεση το ποίμνιό του για 34 ολόκληρα χρόνια και κοιμήθηκε ειρηνικά σε ηλικία 76 ετών, στις 28 Αυγούστου 430, αφήνοντας τεράστιο συγγραφικό έργο, φιλοσοφικού, απολογητικού, δογματικού, ηθικού και ποιμαντικού περιεχομένου.

Απολυτίκιο

Αυγουστίνον τον μέγαν ανευφημήσωμεν, τον Ιεράρχην τον θείον της Εκκλησίας Χριστού και σοφόν υφηγητήν· της άνω πόλεως, τον θεολόγον τον κλεινόν, προσευχής τον εραστήν, και στήλην της μετανοίας· πρεσβεύει γαρ τω Κυρίῳ, ελεηθήναι τας ψυχὰς ημῶν.

Επέτειοι και Λοιπές Εορτές

  • Παγκόσμια Ημέρα Ανέμου
  • Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας
  • Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων
  • Εθνική Ημέρα Αστακού στις ΗΠΑ. Γαστριμαργική γιορτή για το πανάκριβο αλίευμα, το οποίο παλαιότερα στις ΗΠΑ ήταν το θαλασσινό του φτωχού και το αγαπημένο έδεσμα των φυλακισμένων.

Σαν σήμερα

Μάνος Χατζιδάκις


Μάνος Χατζιδάκις (1925 – 1994)

Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες», όπως έλεγε και ο ίδιος.

Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι και της Αλίκη Αρβανιτίδου. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του εγκαθίστανται οριστικά στην Αθήνα.

Εν τω μεταξύ, από τα τέσσερά του χρόνια έχει αρχίσει μαθήματα πιάνου με δασκάλα την Αλτουνιάν, γνωστή μουσικό της Ξάνθης, αρμενικής καταγωγής. Παράλληλα διδασκόταν βιολί και ακορντεόν.

Παγοπώλης και φορτοεκφορτωτής

Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της απελευθέρωσης, ο Μάνος Χατζιδάκις εργάζεται ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Πειραιά, παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοοικονόμου, βοηθός νοσοκόμος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.

Συγχρόνως αρχίζει ανώτερα θεωρητικά μαθήματα μουσικής με τον Μενέλαο Παλλάντιο, σημαντική μορφή της ελληνικής εθνικής μουσικής σχολής, και σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες ποτέ δεν ολοκλήρωσε.

Την εποχή εκείνη γνωρίζεται με καλλιτέχνες και διανοούμενους (ΓκάτσοςΣεφέρηςΕλύτης, Τσαρούχης, Σικελιανός) της γενιάς του μεσοπολέμου, οι οποίοι θα συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των προσανατολισμών και της σκέψης του. Ο Νίκος Γκάτσος, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1943, θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, ο μεγάλος δάσκαλος και ο ακριβός του φίλος.

Γνωριμία με τον Κουν

Η πρώτη του εμφάνιση στα μουσικά πράγματα της χώρας γίνεται το 1944 με τον «Τελευταίο Ασπροκόρακα» του Αλέξη Σολωμού στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Η γόνιμη συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει 15 χρόνια, με μουσικές για παραστάσεις όπως: «Γυάλινος Κόσμος» (1946), «Αντιγόνη» (1947), «Ματωμένος Γάμος» (1948), «Λεωφορείον ο Πόθος» (1948), «Ο θάνατος του Εμποράκου» (1949) κ.ά.

Εν τω μεταξύ, το 1949 με μια διάλεξη του για το ρεμπέτικο τραγούδι θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στη συντηρητική ελληνική αστική κοινωνία.

Από το 1950 αρχίζει να γράφει μουσική για αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες. Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει «ντύσει» μουσικά την Ορέστεια, τη Μήδεια, τις Βάκχες, τις Εκκλησιάζουσες, τη Λυσιστράτη, τον Πλούτο, τις Θεσμοφοριάζουσες, τους Βατράχους και τις Όρνιθες.

Το 1959 παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό τον Μίκη Θεοδωράκη, ενορχηστρώνοντας και ηχογραφώντας ο ίδιος το έργο του «Επιτάφιος» με τη Νάνα Μούσχουρη.

Χατζιδάκις και σινεμά

Με τη Μελίνα Μερκούρη

Μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν και οι μουσικές που συνέθεσε για σπουδαίες ταινίες του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου. Αναφέρουμε ενδεικτικά την «Κάλπικη Λίρα» (Γ. Τζαβέλλα 1954), τη «Στέλλα» (Μ. Κακογιάννη, 1955), το «Δράκο» (Ν. Κούνδουρου, 1956), το «America-America» (Ελ. Καζάν, 1962), «Sweet Movie» (Ντούσαν Μακαβέγιεφ, 1974), κ.ά.

Το 1960 κερδίζει το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή», τραγούδι το οποίο θα συμπεριληφθεί στα δέκα εμπορικότερα του 20ού αιώνα.

Ωστόσο, η μουσική του για τον ελληνικό κινηματογράφο και μια σειρά ελαφρών τραγουδιών τού χαρίζει μια «λαϊκότητα ανεπιθύμητη», την οποία δεν θα αποδεχθεί ποτέ και θα τη μάχεται μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πνεύμα ανήσυχο, ο Μ. Χατζιδάκις χρηματοδοτεί το Διαγωνισμό Πρωτοποριακής Σύνθεσης «Μάνος Χατζιδάκις» του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Δοξιάδη. Το βραβείο απονέμεται στον Ιάννη Ξενάκη, άγνωστο τότε στο ελληνικό κοινό.

Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου ανεβάζει στο Μπρόντγουεϊ με τον Ζιλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του «Ποτέ την Κυριακή» με τον τίτλο «Illya Darling». Στην Αμερική θα παραμείνει μέχρι το 1972 και η μουσική του αντίληψη θα επηρεαστεί σημαντικά από την pop music. Αποτέλεσμα αυτής της επίδρασης είναι ο κύκλος τραγουδιών «Reflections» με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble.

Τo 1972, τον πιο σκοτεινό χρόνο της χούντας, επιστρέφει στην Αθήνα και ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο «Πολύτροπο», μέσα από το οποίο επιχειρεί να ανοίξει εκφραστικές διόδους στο μουσικό τέλμα της εποχής.

Η γέννηση του «Τρίτου»

Το 1975 αρχίζει η χρυσή εποχή του «Τρίτου». Γίνεται διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού «Τρίτο Πρόγραμμα» (1975-81) τον οποίο, σε συνεργασία με μια ομάδα νέων και ταλαντούχων δημιουργών, γίνεται σημείο αναφοράς.

Το 1989-93 ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων», για να παρουσιάσει «πρωτότυπα προγράμματα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες», την οποία διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων με μαέστρο τον Χατζιδάκι έδωσε 20 συναυλίες και 12 ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου με Έλληνες και ξένους σολίστ.

Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν διαρκώς παρών στην ελληνική δισκογραφία, με δεκάδες δίσκους που θεωρούνται πια κλασικοί: Ο Κύκλος με την Κιμωλία (1956), Παραμύθι χωρίς Όνομα (1959), Πασχαλιές μέσα απ’ τη νεκρή γη (1961), Δεκαπέντε Εσπερινοί (1964), Μυθολογία (1965), Καπετάν Μιχάλης (1966), Τα Λειτουργικά (1971), Αθανασία (1975), Τα Παράλογα (1976), Σκοτεινή Μητέρα (1985), Τα Τραγούδια της Αμαρτίας (1992) κ.ά.

Μοναδικός, ιδιοφυής και αεικίνητος, ο Μάνος Χατζιδάκις «έφυγε» από κοντά μας στις 15 Ιουνίου 1994.


Πηγή: sansimera.gr

Δείτε επίσης:

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων

Κίνα: Έφαγε πέντε ζωντανούς βατράχους για “ενδυνάμωση” και κατέληξε στο νοσοκομείο

Βρείτε το TV10.gr στο Google News! Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.tv10.gr

Ακολουθήστε το TV10.gr  στο Facebookκαι μάθετε πρώτοι όλα τα νέα.

Ακολουθήστε το TV10.gr στο  Instagram και δείτε τις καλύτερες φωτογραφίες από τα Τρίκαλα, τη Θεσσαλία αλλά και από όλη την Ελλάδα.

Ακολουθήστε το TV10.gr στο Τwitter μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Facebook
Twitter
Email
Sponsored