«Αυτή η περιοχή δεν έχει ξανακαεί;» η ερώτηση που κάνει η παρουσιάστρια, για την Πεντέλη σε κάθε γραμμή που βγάζει στον «αέρα»
«Εκκενώστε». Το μήνυμα ήρθε στην περιοχή της Πεντέλης στις 2πμ την Τετάρτη. «Εκκενώστε».
Η φωτιά έβγαινε πάνω από το βουνό και ο αέρας έδινε υποσχέσεις για τα χειρότερα.
«Αυτή η περιοχή δεν έχει ξανακαεί;» η ερώτηση που κάνει η παρουσιάστρια, για την Πεντέλη σε κάθε γραμμή που βγάζει στον «αέρα».
Και οι μνήμες ξυπνάνε.
Μνήμες που φτάνουν στη δεκαετία του ’80.
Τότε που η Πεντέλη καιγόταν κάθε χρόνο.
Κάθε καλοκαίρι.
Ο εφιάλτης επιστρέφει
Και ο εφιάλτης επέστρεφε κάθε καλοκαίρι.
Και τόσα χρόνια παραμένει ζωντανός.
Σαν να μας κοροϊδεύει.
Ιδιαίτερα κάθε αφορά που οι κυβερνήσεις, από όποιο κόμμα και αν προέρχονται, δηλώνουν ότι θα λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να μην ξανασυμβεί.
Κάθε φορά που μιλάνε για ένα «πρωτοφανές φαινόμενο». Έναν νέο κίνδυνο «άνευ προηγουμένου». Για μία κατάσταση που ήταν «υπεράνω των δυνάμεων». Για αντίξοες συνθήκες με καταστροφικά αποτελέσματα.
Γιατί η Μεσόγειος είναι το hot spot της κλιματικής αλλαγής.
Γιατί οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες.
Γιατί η μορφολογία του εδάφους είναι ακόμα πιο δύσκολα διαχειρίσιμη.
Γιατί ο συνδυασμός δάσους και αστικού ιστού κάνει τα δύσκολα ακόμα δυσκολότερα.
Ο στρατηγός άνεμος και ο κρατικός μηχανισμός πάντα σε ετοιμότητα
Για το «στρατηγό άνεμο» που έμεινε στην ιστορία.
Και πάντα ο κρατικός μηχανισμός ήταν και είναι σε ετοιμότητα.
Και σε όσο μεγαλύτερη ετοιμότητα είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός, τόσο μεγαλύτερη είναι η καταστροφή.
Και πάντα όλοι οι υπεύθυνοι να ψάχνουν να πετάξουν το μπαλάκι της ευθύνης κάπου αλλού. Μακριά τους. Την αντιπολίτευση να ξεχνάει πώς έψαχνε εναγωνίως όταν εκείνη ήταν κυβέρνηση να διώξει μακριά το δικό της μπαλάκι των ευθυνών.
Και όλοι τελικά να είναι πάντα το ίδιο «ανευθυνο – υπεύθυνοι». Όχι γιατί δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν ένα πραγματικά εξαιρετικό φαινόμενο, αλλά γιατί ποτέ δεν καταφέρνουν να προλάβουν καταστάσεις αντί να τρέχουν πίσω από αυτές.
Με τους πυροσβέστες να δίνουν τη μάχη με τις φλόγες και άλλοτε να «πυροβολούνται» γιατί εφάρμοσαν παράλογες εντολές και άλλοτε να πέφτουν στη μάχη, σαν ήρωες δίχως όνομα, που όλοι ψάχνουν τη θυσία τους για να ξεπλύνουν τις δικές τους ευθύνες.
Αυτούς τους συμβασιούχους πυροσβέστες που όλοι έχουν απαίτηση να δώσουν τη ζωή τους για να σώσουν τους άλλους, αλλά χωρίς να διεκδικούν. Γιατί όταν διεκδικούν βρίσκουν απέναντι τους τα ΜΑΤ.
Όταν συνηθίζεις τις «εικόνες αποκάλυψης»
«Εικόνες αποκάλυψης». «Εικόνες καταστροφής». «Τρόμος».
Οι τίτλοι επαναλαμβάνονται μαζί με τις καταστροφές.
Και τελικά όλοι μοιάζουν να συνηθίζουν.
Μαθαίνουν να ζουν με αυτό και να πηγαίνουν παρακάτω.
«Εκκενώστε».
Και η μνήμη γυρνάει στην Εύβοια. Στη Βαρυμπόμπη.
Στο φαινόμενο των «mega πυρκαγιών». Στις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν.
Στον κρατικό μηχανισμό.
«Εκκενώστε», για να σωθείτε. Γιατί κανείς δεν δείχνει πρόθυμος να μάθει σε αυτή τη χώρα…
Και να ευχηθούμε να συνεχίσουμε να είμαστε «τυχεροι».
