Το 24ώρο ενός Τρικαλινού Δημότη στην “έξυπνη πόλη” του …”πανέξυπνου δήμαρχου”

Νομίζω πως ήλθε η ώρα να μάθουν όλοι οι Έλληνες πως περνάμε εμείς οι “προνομιούχοι Τρικαλινοί” της “έξυπνης πόλης του πανέξυπνου Δημάρχου”… Ας δούμε λοιπόν το 24ώρο ενός Τρικαλινού.

Ξεκίνησα το πρωί με το αυτοκίνητο ακούγοντας στο ραδιόφωνο το τραγούδι της “Λιλιπούπολης για τον Δήμαρχο Χαρχούδα”.

Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης πολύ γρήγορα αφού το κυκλοφοριακό είναι ήδη λυμένο ενεργοποίησα στο κινητό μου την εφαρμογή που είναι συνδεδεμένη με το control-room του Δημαρχείου που με ενημέρωσε αμέσως ποιες οι θέσεις πάρκινγκ είναι ελεύθερες και έτσι πάρκαρα αμέσως χωρίς χρονοτριβή

Με τα πόδια, φορώντας συνεχώς μια από τις τεράστιων διαστάσεων μάσκες που είχε μοιράσει πέρυσι στα σχολεία η ΚΕΔΕ και οι οποίες ήταν παντελώς άχρηστες για τα παιδιά, βαδίζοντας πάνω στα ολοκαίνουργα πεζοδρόμια με τους κυβόλιθους, έφτασα στο χώρο του Δημαρχείου.

Πλησίασα το αυτόματο μηχάνημα έκδοσης πιστοποιητικών πληκτρολόγησα τα νούμερα και μέσα σε δευτερόλεπτα πήρα το πιστοποιητικό  που ήθελα.

Βγαίνοντας από το Δημαρχείο και επειδή είχα ζεσταθεί αρκετά προχώρησα και έφτασα στην στάση δροσιάς και έριξα πάνω μου ψυχρές σταγόνες νερού για να δροσιστώ.

Στη συνέχεια και επειδή είχα τελειώσει νωρίς και έκανε ήδη πολλή ζέστη πήγα στο ποτάμι και έκανα ωραιότατη βαρκάδα για να χαλαρώσω.

Μετά τη βαρκάδα θέλοντας να απολαύσω τη λιακάδα ξάπλωσα αναπαυτικά στις ξαπλώστρες που υπάρχουν στις όχθες του Ληθαίου .

Όση ώρα έκανα ηλιοθεραπεία είχα το κινητό στα χεριά σερφάροντας στο διαδίκτυο χάρις στο δωρεάν Wifi που υπάρχει παντού.

Αραχτός όπως ήμουνα παρήγγειλα με SMS στον φαρμακοποιό μια λίστα με φάρμακα και σε λιγότερο  από ’20 προσγειώθηκε δίπλα μου ένα από τα drone του e-trikala που πήρε την παραγγελία από την φαρμακαποθήκη και μου τα παρέδωσε.

Αργά το μεσημέρι ανέβηκα σε ένα λεωφορείο χωρίς οδηγό και πήγα μέχρι το τεράστιο σε έκταση πάρκο αναψυχής σκύλων όπου οι ιδιοκτήτες δεκάδων σκύλων έπαιζαν με τα συμπαθή τετράποδα.

Αφού ως- γνήσιος φιλόζωος – χάρηκα τα πανέμορφα σκυλάκια, στη συνέχεια περπάτησα κατά μήκος της πεντακάθαρης, καταπράσινης  περιπατητικής οδού που έχει δημιουργήσει η Δημοτική αρχή εδώ και χρόνια κατά μήκος της όχθης του Ληθαίου.

Επιστρέφοντας στο κέντρο πήρα ένα από τα εκατοντάδες δωρεάν ποδήλατα  του Δήμου – η αλήθεια είναι πως ήθελα να πάρω κάποια από τα ηλεκτρικά μηχανάκια αλλά ήταν όλα πιασμένα- και έκανα μια μεγάλη βόλτα με πλήρη ασφάλεια στο ολοκληρωμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων με τον ειδικό τάπητα που έχει κατασκευάσει ο Δήμος.

Αργά το απόγευμα πήγα στο Δημαρχείο όπου συγκεκριμένοι Αντιδήμαρχοι που πολύ συχνά επισκέπτονται με έξοδα του Δήμου Ευρωπαϊκές και όχι μόνο χώρες, φροντίζουν όταν επιστρέφουν να ενημερώνουν λεπτομερώς τους Δημότες για όλα όσα έμαθαν και τα οποία θα εφαρμόσουν άμεσα στο Δήμο βελτιώνοντας την ζωή των κατοίκων.

Βραδάκι πια πήρα το αυτοκίνητο μου και από τους άπλετα φωτισμένους δρόμους  της πόλης με τους καινούργιους ασφαλτοτάπητες που έχουν εξαφανίσει όλες τις λακκούβες  επέστρεψα στο σπίτι μου.

Παρκάροντας διαπίστωσα πως είχε καεί η λάμπα στον απέναντι στύλο. Αμέσως τηλεφώνησα στο 20000 και μέσα σε ελάχιστη ώρα η λάμπα είχε κιόλας αντικατασταθεί.

Μετά από το φαγητό σερφάροντας σε πολλά τοπικά αλλά και αθηναϊκά site και διαβάζοντας όλα αυτά τα “αυθόρμητα” σχόλια για την… εμπνευσμένη διοίκηση  του “χαρισματικού Δήμαρχου” μας ένιωσα μια ξεχωριστή τοπικιστική υπερηφάνεια.

Κάποια στιγμή όμως ένιωσα μια ξαφνική αδιαθεσία χωρίς να χάσω ούτε λεπτό μέσω του συστήματος τηλειάτρικης που έχει εγκαταστήσει στο σπίτι μου το e-trikala ήλθα σε επαφή με τον γιατρό που με εξέτασε εξ ’αποστάσεως και ευτυχώς μου είπε πως είναι όλα καλά και δεν πρέπει να ανησυχώ.

Ανακουφισμένος αλλά και κουρασμένος δόξασα τον θεό αλλά και τον Δήμαρχο για όλα αυτά τα μεγάλα και θαυμαστά που προσφέρει σε μένα τον προνομιούχο Δημότη. Αφέθηκα λοιπόν στην ‘’αγκαλιά του Μορφέα’’ και κοιμήθηκα τον “ύπνο του δικαίου”.

Ξαφνικά ένας έντονος θόρυβος (φωνές, τραγούδια, διάφοροι ήχοι) με ξύπνησε απότομα και χάλασε το υπέροχο όνειρο επιστημονικής φαντασίας  που έβλεπα για το “24ώρο ενός Τρικαλινού Πολίτη”.

Άνοιξα το παράθυρο απορημένος για να δω τι με ξύπνησε. Είδα λοιπόν στο δρόμο κάτω από το σπίτι να περνάνε πάνω στη καρότσα ενός τρακτέρ, ο Δήμαρχος Δημήτρης Παπαστεργίου μαζί με τον γνωστό καλλιτέχνη Τόνυ Σφήνο ενώ από πίσω ακολουθούσαν τα αυτοκίνητα του Δήμου μάρκας NAVAROπου τα οδηγούσαν συγκεκριμένοι Αντιδήμαρχοι με επιβάτες Δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας.

Τότε πια ξύπνησα για τα καλά και αποφάσισα να μείνω με τα μάτια ανοιχτά και να μη κοιμηθώ ξανά μέχρι τις επόμενες Δημοτικές εκλογές…

Facebook
Twitter
Email
Sponsored