Είναι σχεδόν έξι το πρωί, ημέρα Δευτέρα, κάπου στα μέσα του Δεκεμβρίου. Το ταξίδι για τα Μετέωρα έχει μόλις ξεκινήσει.
Το προηγούμενο βράδυ, αναζητούσα στο διαδίκτυο μερικά παραπάνω πράγματα για τους βράχους των Μετεώρων, για τον σχηματισμό τους, αλλά και τη ζωή στον τόπο πριν από εκατοντάδες χρόνια. Καθώς κινούμαστε με την Αμαλία, την φωτογράφο μας, στην Εθνική Οδό, μου λέει ότι έκανε και εκείνη το ίδιο το προηγούμενο βράδυ. «Νομίζω ότι έχω εστιάσει σε μερικά σημεία που θέλω να πάμε για κάποιες λήψεις» μου λέει, και την ίδια στιγμή συνδέει το κινητό της με το σύστημα πολυμέσων του Peugeot 5008, του αυτοκινήτου, που με την άνεσή του και την ασφάλεια του, θα είναι ο συνοδοιπόρος μας, σε αυτό το ταξίδι. Ανοίγει το Spotify, επιλέγει μουσικές, ξεκινώντας με Ματούλα Ζαμάνη και το «Πριν» και περνάει σε Παυλίδη και το «Τώρα που χάνεται το φως». Την ίδια στιγμή ξημερώνει, αλλά αυτή είναι η Αμαλία.
Κάπως έτσι και με τους καφέδες μας σε κάποιες από τις πολλές θήκες που διαθέτει «ο συνοδοιπόρος» μας για να κάνει άνετη την οδήγηση και την τοποθέτηση πραγμάτων, τα χιλιόμετρα περνούν. Στο Navigator του αυτοκινήτου, έχουμε εισάγει ως προορισμό «Meteora» και για να είμαι ειλικρινής κρατιέμαι ώστε να μην πατήσω τη σμίκρυνση του χάρτη για να δω σε ποιον από όλους τους γεωλογικούς σχηματισμούς θα μας κατευθύνει. Από τα χειριστήρια του τιμονιού έχω επιλέξει ώστε το i-cockpit, να εμφανίζει και εκεί το χάρτη, ενώ κάποια όμορφα γραφικά μάς ενημερώνουν για σημεία ενδιαφέροντος που βρίσκονται στη διαδρομή μας.
