Αρχαιολόγοι αντίκρισαν τη φρίκη – Σκελετό με δρεπάνι καρφωμένο στο λαιμό

Άφωνοι έμειναν οι αρχαιολόγοι που διεξήγαγαν ανασκαφές σε νεκροταφείο του 17ου αιώνα, στο πολωνικό χωριό Pien, όταν αντίκρισαν οστά από ανθρώπινο σώα, μόνο που κάτω από το κρανίο, ήταν και ένα σκουριασμένο δρεπάνι καρφωμένο γύρω από τον λαιμό.

Πρόκειται για μια πρακτική που χρησιμοποιούσαν κάποιοι τότε για να μην γίνουν οι νεκροί βρικόλακες και επιστρέψουν από τον τάφο.

Τι «κρύβεται»

Σύμφωνα με τη Daily Heritage, είναι η τελευταία προσθήκη σε μια σειρά παρόμοιων ευρημάτων που αναδεικνύουν τον πανάρχαιο φόβο της απειλής της επιστροφή των νεκρών από τον άλλο κόσμο.

Μια από τις πρώτες απεικονίσεις βαμπίρ έχει εντοπιστεί σε κείμενα σφηνοειδούς γραφής των Ακκάδιων, των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων και τα οποία αναφέρουν δαιμονικές μορφές όπως η Lilu και η Lilitu.

Τον 18ο αιώνα η πεποίθηση ότι τα βαμπίρ υπήρχαν πραγματικά, προκάλεσε μαζική υστερία στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να κατηγορηθούν για βαμπιρισμό και να θανατωθούν με παλούκια στην καρδιά τους.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον τάφο κοντά στο Bydgoszcz, μια πόλη στη βόρεια Πολωνία. Μια ανθρωπολογική μελέτη αποκάλυψε ότι τα μπροστινά δόντια της γυναίκας προεξείχαν και ενδέχεται αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της να οδήγησε τους προληπτικούς ντόπιους τον 17ο αιώνα να τη χαρακτηρίσουν μάγισσα ή βαμπίρ.

Υπό το φόβο της ανάστασής της, τοποθέτησαν ένα δρεπάνι γύρω από το λαιμό της και έδεσαν ένα λουκέτο στο δάχτυλο του αριστερού ποδιού της.

Ο καθηγητής Dariusz Poliński από το Πανεπιστήμιο Nicholas Copernicus εξήγησε ότι το δρεπάνι θα την αποκεφάλιζε σε περίπτωση που προσπαθούσε να αναστηθεί από τον τάφο της. Παρόλ’ αυτά, η γυναίκα θάφτηκε με ένα μεταξωτό σκουφί στο κεφάλι της, το οποίο αποτελούσε είδος πολυτελείας τον 17ο αιώνα, γεγονός που υποδηλώνει ότι κατείχε υψηλό κοινωνικό κύρος.

in.gr

Facebook
Twitter
Email
Sponsored