26 Απριλίου: Διεθνής Ημέρα Μνήμης για την Καταστροφή στο Τσερνόμπιλ

26 Απριλίου: Διεθνής Ημέρα Μνήμης για την Καταστροφή στο Τσερνόμπιλ

Στις 26 Απριλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο η Διεθνής Ημέρα Μνήμης για την Καταστροφή στο Τσερνόμπιλ, με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, που ελήφθη στις 8 Δεκεμβρίου 2016.

Ως Καταστροφή του Τσερνόμπιλ, νοείται το γιγαντιαίων διαστάσεων πυρηνικό δυστύχημα που συνέβη στις 26 Απριλίου 1986 στην τότε Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας (τμήμα της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ή Σοβιετικής Ένωσης), όταν ο αντιδραστήρας 4 στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας του Τσερνόμπιλ καταστράφηκε ολοσχερώς από έκρηξη που προκλήθηκε από μια αιφνίδια αύξηση ισχύος του. Η έκρηξη οδήγησε σε ραδιενεργό μόλυνση μεγάλων τμημάτων της τότε Σοβιετικής Ένωσης (Ουκρανία, Λευκορωσία, Ρωσία), με αποτέλεσμα πάνω από 8 εκατομμύρια άνθρωποι να εκτεθούν σε ραδιενεργό ακτινοβολία.

Το κομμουνιστικό καθεστώς απέκρυψε τις συνέπειες του πυρηνικού δυστυχήματος για τέσσερα χρόνια (καίτοι στην εξουσία βρισκόταν ο μεταρρυθμιστής Μιχαήλ Γκορμπατσόφ) και μόλις το 1990 αναγνώρισε απρόθυμα την ανάγκη διεθνούς βοήθειας για τον μετριασμό των συνεπειών της καταστροφής. Το 1990, η γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα, με το οποίο ζητούσε διεθνή συνεργασία για την αντιμετώπιση των συνεπειών του ατυχήματος του Τσερνομπίλ και το 1991 συνέστησε ταμείο (Chernobyl Trust Fund) για τον συντονισμό της βοήθειας.

Από το 2002, η στρατηγική του ΟΗΕ για το Τσερνόμπιλ άλλαξε και επικεντρώθηκε σε πρωτοβουλίες για την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της περιοχής αντί της επείγουσας ανθρωπιστικής βοήθειας. Το 2009, το Διεθνές Δίκτυο Έρευνας και Πληροφοριών του Τσερνόμπιλ (ICRIN), που συνέστησε ο ΟΗΕ, ξεκίνησε να παρέχει υποστήριξη σε προγράμματα που στοχεύουν στην αειφόρο ανάπτυξη των πληγεισών περιοχών.

Στις 8 Δεκεμβρίου 2016, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα που ορίζει την 26η Απριλίου ως Διεθνή Ημέρα Μνήμης για την Καταστροφή στο Τσερνόμπιλ, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις συνέπειες του δυστυχήματος και να υπενθυμίσει τις προσπάθειες για την εξάλειψή τους. Στο σχετικό ψήφισμα αναγνωρίζεται ότι τρεις δεκαετίες μετά την πυρηνική καταστροφή παραμένουν οι σοβαρές μακροπρόθεσμες συνέπειες και ότι οι πληγείσες περιοχές αντιμετωπίζουν συνεχιζόμενες ανάγκες.

Η Καταστροφή του Τσερνόμπιλ



Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.

Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.

Στις 28 Απριλίου, σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και απαίτησαν μια εξήγηση. Παρότι η σοβιετική κυβέρνηση αποπειράθηκε αρχικώς να συγκαλύψει το γεγονός, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι υπήρξε ένα «μικρό ατύχημα».

Επί δέκα ημέρες, τα φλεγόμενα πυρηνικά καύσιμα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα εκατομμύρια ραδιενεργά στοιχεία, σε ποσότητα που αντιστοιχεί σε 200 βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας. Ραδιενεργός σκόνη απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη και μέχρι το Βόρειο Πόλο. Χρειάστηκαν 7.000 τόνοι μετάλλου και 400.000 κυβικά μέτρα σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να θαφτούν οι εκατοντάδες τόνοι πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών συντριμμιών μέσα σε μια σαρκοφάγο.

Επισήμως, 31 άνθρωποι πέθαναν λίγο μετά την έκρηξη. Όμως, από το 1986 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 25.000 στρατιώτες και πολίτες από την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι εστάλησαν στις εργασίες αποκατάστασης του σταθμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στις τρεις αυτές χώρες έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια, από την οποία έχει μολυνθεί έκταση 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ίση με τη μισή έκταση της Ιταλίας. Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, αλλά περίπου 6 εκατομμύρια εξακολουθούν να ζουν σε μολυσμένες ζώνες.

Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σ’ αυτή την τραγωδία παραμένουν άγνωστοι. Διαφαίνεται, όμως, ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων, όπως τα ανεπαρκή συστήματα ασφαλείας και προστασίας του αντιδραστήρα, καθώς και οι λανθασμένοι χειρισμοί (ίσως και χωρίς σχετική εξουσιοδότηση) των ελλιπώς καταρτισμένων εργαζομένων.

Το μοιραίο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ έκλεισε οριστικά το Δεκέμβριο του 2000, ύστερα από διεθνείς πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση της Ουκρανίας και υπό το φόβο νέων πιθανών εκρήξεων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες του.

Η Καταστροφή του Τσερνόμπιλ σε αριθμούς

  • 2 μέρες για να μάθει ο κόσμος τα πάντα για την έκρηξη.
  • 13 ημέρες χρειάστηκαν για να σβήσει ολοκληρωτικά η φωτιά στο πυρηνικό εργοστάσιο.
  • 3.000 χρόνια πρέπει να περάσουν για να θεωρηθεί κατοικήσιμη και πάλι η περιοχή.
  • 600.000 άνθρωποι που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις πυρόσβεσης και καθαρισμού εκτέθηκαν σε υψηλές δόσεις ακτινοβολίας.
  • 8.400.000 άνθρωποι σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Ουκρανία, Ρωσία, Λευκορρωσία) εκτέθηκαν στην ραδιενεργό ακτινοβολία.
  • 520 επικίνδυνα ραδιονουκλεΐδια απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα από την χημική έκρηξη.
  • 31 άνθρωποι πέθαναν επί τόπου από την έκρηξη στον αντιδραστήρα 4 του πυρηνικού σταθμού του Τσερνόμπιλ.
  • 155.000 τ.χλμ εδαφών σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μολύνθηκαν.
  • 52.000 τ.χλμ γεωργικών εκτάσεων μολύνθηκαν με καίσιο-137 και στρόντιο-90, με ημιζωή 30 ετών και 28 ετών αντίστοιχα.
  • 404.000 άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε άλλες περιοχές.
  • 5.000.000 άνθρωποι συνέχισαν να ζουν στις μολυσμένες περιοχές.
  • 20.000 περιπτώσεις καρκίνου του θυροειδούς καταγράφηκαν από το 1991 έως το 2015 μεταξύ ατόμων που ήταν κάτω των 18 ετών το 1986 και ζούσαν στις πληγείσες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Πηγή: sansimera.gr

Δείτε επίσης:

25 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ελονοσίας

Βρείτε το TV10.gr στο Google News! Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.tv10.gr

Ακολουθήστε το TV10.gr  στο Facebookκαι μάθετε πρώτοι όλα τα νέα.

Ακολουθήστε το TV10.gr στο  Instagram και δείτε τις καλύτερες φωτογραφίες από τα Τρίκαλα, τη Θεσσαλία αλλά και από όλη την Ελλάδα

Facebook
Twitter
Email
Sponsored